Τσικνοπέμπτη στην Τρίπολη

Ένα σημαντικό ζήτημα που αφορά τη διαβούλευση για τη δημιουργία εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στην Πελοπόννησο, έθεσε ο Σωτήρης Παπαδημητρίου στην συνεδρίαση της Επιτροπής Κυκλικής Οικονομίας και Διαχείρισης Υδάτων της ΚΕΔΕ. 

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

Συνεδρίαση της Επιτροπής Κυκλικής Οικονομίας και Διαχείρισης Υδάτων ΚΕΔΕ

Καύση απορριμμάτων: ένα δύσκολο δίλημμα

Η διαβούλευση ξεκίνησε άρον-άρον μέσα στον Αύγουστο. Ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν μπορεί να συζητείται βιαστικά. Είναι αυτονόητη η απαίτηση της ΚΕΔΕ να παραταθεί η διαβούλευση μέχρι μετά το συνέδριο, εκεί όπου θα ακουστούν όλες οι απόψεις.

Οι ΑΕΠΟ προβλέπουν 10% υπόλειμμα, στην πράξη μένει πάνω από 30%. Αν δεν τηρούνται οι κανόνες, πώς να εμπιστευτούμε την καύση;

Χρειάζεται ένα νέο όργανο ελέγχου της τήρησης των ΑΕΠΟ, στην πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση, με διαφάνεια και λογοδοσία.

Η Αρκαδία ήδη σηκώνει το βάρος της μεγαλύτερης μονάδας. Δεν μπορεί να φορτωθεί και την καύση.

Οι δημότες πληρώνουν ήδη ακριβά. Με την καύση, το κόστος θα εκτοξευθεί.

Την ίδια ώρα, στην Αττική –που παράγει τη μισή ποσότητα απορριμμάτων της χώρας– συνεχίζεται η υγειονομική ταφή. Μια πρακτική ξεπερασμένη και επικίνδυνη. Αντί για ενιαίο εξορθολογισμό της διαχείρισης, πάμε ξανά σε αποσπασματικές λύσεις.

Η αλήθεια είναι πως συζητάμε για καύση όχι επειδή εξαντλήσαμε όλες τις επιλογές, αλλά επειδή αποτύχαμε να εφαρμόσουμε σωστά τις ήδη υπάρχουσες.

Για άλλη μια φορά, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αντί να είναι ισότιμος συνομιλητής με την κεντρική διοίκηση, γίνεται απλός ωτακουστής και θεατής.

Το δίλημμα δεν είναι απλώς «καύση ή όχι». Είναι αν θα συνεχίσουμε να αποτυγχάνουμε ή αν θα αλλάξουμε στρατηγική.

Και κλείνω με το αυτονόητο:

«Αν δεν μάθουμε να τηρούμε τα αυτονόητα, καμία τεχνολογία δεν θα μας σώσει από τα σκουπίδια μας.»